زبان به صواب
باید درستی و حکمت، عادت و ملکهٔ زبانی ما گردد که با آن حضرت بقیة‌الله علیه‌السلام را می‌خوانیم، نه اینکه زبان عادت به استفاده از مطالب ناپسند، زشت و رکیک کند.
حضرت علیه‌السلام در دعایی می‌گویند: «خداوندا زبان ما را به صواب (راست و درست) و حکمت (کلام موافق حق) استوار فرما.»(۱)
ازآنجایی‌که خطاهای زبان بسیار است، باید نوعی سد و مانع و قفل بر آن زد تا به صواب عادت کند و موجب خشنودی صاحب‌الزمان علیه‌السلام شود.
حضرت علیه‌السلام در بیانی به خداوند این‌گونه عرضه داشتند: «خدایا زبان‌های انسان‌های بدکاره را علیه من لال کن.»(۲)
از این نکته معلوم می‌گردد زبان افراد فاجر و پست از شمشیر تیزتر است تا آنجائی که امام مورد نفرین قرار می‌دهد و باید از شر این‌گونه زبان‌ها به خداوند پناه برد.