زهد در زهد

زهد برای خاصّه خسّت است. وقتی حالات سالک به تساوی برسد، می‌بیند آنچه به آن زهد می‌ورزیده، بسیار حقیر بوده و حالا که به حق رسیده مشهودش شود که فقر و غنا نزد او یکسان است. پس از زهد قبلی زهد ورزد و از آن رویه بیزاری جوید. (مقامات معنوی، ج 1، ص 119)

حافظ فرمود:

سودائـــیانِ عـالـمِ پنــدار را بگــوی **** سرمایه کــم کنید که سود و زیـان یـکیست

زاهد ظاهر پرست از حال ما آگاه نیست **** در حق ما هر چه گوید جای هیچ اکراه نیست