سجده

در طریق اساتید حضرت استاد، سجده یکی از ارکان بندگی و توحید است. معمولاً سفارش ایشان به ذکر سجده بود و می‌فرمودند:

«ائمه سجده‌ها داشتند، یکی سجدهٔ حضرت موسی بن جعفر علیه‌السلام «عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِک فَلْیحْسُن العَفْوُ مِنْ عِنْدِکَ» که بسیار عالی است؛ و دیگر ذکر یونسیّه آن هم بعد از نماز عشاء تا به آخر شب که اگر با شرایطش همراه باشد تجرّد برزخی نصیب می‌شود. شیطان بر آدم سجده نکرد و بدبخت شد و از سجده خوشش نمی‌آید، پس سالک لازم است آن را ترک نکند.

از عیال آخوند ملّا حسینقلی همدانی بعد از فوتش سؤال کردند شما از آخوند چه دیدید؟ گفت: ایشان همیشه در سجده بود.

وقتی آقا سیّد احمد کربلائی استاد آقای قاضی فرزند جوانش فوت کرد، ایشان در سرداب منزل در سجده بودند بعد سر از سجده برداشت و سر قبر پسرش آمد» (آذرماه ۱۳۶۷)