سمیع و بصیر

امیرالمؤمنین علیه‌السلام درباره‌ی این دو اسم الهی در خطبه 108 نهج البلاغه فرمود: «هر که سخن گوید، او شنود». و در خطبه 64 فرمود: «هر شنونده غیر او از آوازهای لطیف و آهسته عاجز و از صداهای بلند کر می‌شود و آوازهای کوتاه و بلند از او می‌رود و هر بصیری غیر او از دیدن رنگ‌های پنهان و اجسام رقیق و لطیف، کور است».

در خطبه 152 فرمود: «او شنونده است نه به آلت گوش، بیناست نه با برگرداندن حدقه‌ی چشم». نیز در خطبه 178 فرمود: «خداوند بینایی است که به وسیله حواس توصیف نمی‌شود». در خطبه 228 هم می‌فرماید: «او بدون داشتن گوش و آلت‌های شنیدن، می‌شنود».