شافی

خداوند شافی مطلق است. مریضی به هر نوعش که بر انسان‌ها عارض می‌شود، با اسباب ایجاد می‌شود. پس کسالت، معلول علل ما قبل است و عافیت از مرض، ظاهراً بستگی به دکتر، دارو و درمان دارد؛ لکن وقتی شفاء می‌آید که شافی مطلق بخواهد و الّا بی‌اثر خواهد بود. چون افراد مریض نوعاً توجهشان بیشتر از افراد سالم به خدا است؛ ارتباط مریض به خدا و استماع ناله و درخواست مریض، از مسائل قابل‌توجه است.

الف) در ۹۹ اسماء الهی ش ۱ این اسم ذکر شده است.

ب) ۱ مرتبه در قرآن ذکر شده است، البته لفظ شافی نیامده است، بلکه یشفین، به صورت فعل آمده است.

ابجد: ۳۹۱

نمونه آیه: و إذا مرضت فهو یشفین (شعرا: ۸۰)

*ذکر حضرت ابراهیم طبق آیه مذکور شافی بوده است.