شیخ طوسی گوید: روایت کرده محمّد بن عیسی به سندش از صالحین علیهم السّلام (منظورش یکی از ائمّه است) که فرمود:
«در شب ۲۳ از ماه رمضان این دعا را در حال سجده و ایستاده و نشسته و در هر حال و در تمام رمضان، و بلکه هر وقت امکان داشت حتّی در طول عمرت به یادت آمد بعد از تمجید خداوند تعالی و درود بر پیامبر محمّد صلی‌الله علیه و آله تکرار کن:
| اَللّٰهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الحُجَّةِ بنِ الحَسنِ فی هٰذِهِ السّٰاعَةِ وَ فی کُلِّ سٰاعَةٍ وَلِیاً وَ حٰافِظاً وَ قٰائِداً وَ نٰاصِراً وَ دَلیٖلًا وَ عَیْناً حَتّیٰ تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتِّعَهُ فیٖهٰا طَویٖلًا.(۱) | بار خدایا! باش بر ولیّت حجّت بن حسن، در این ساعت و در هر ساعت، سرپرست و نگه دار و پیشوا و یاور، و راهنما و دیده‌بان، تا او را در زمینت با رغبت ساکن گردانی و بهره‌مند گردانی او را در زمین، مدّت زیاد. |
توضیح: در متن فلان بن فلان بوده، که ما بجای آن، الحجّة بن الحسن را نوشتیم.
* نسخهٔ کتاب کافی، ج ۴، ص ۱۶۲، باب الصّوم سند با این نقل یکی است.