شکر

نعمت‌های الهی هم به‌صورت معنوی و هم به‌صورت مادّی هست؛ در هر دو صورت شکر خداوند متعال ضروری است و شاکر نه‌تنها مورد فضل حضرت منعم قرار می‌گیرد بلکه نعمت‌های خداوند برایش افزوده می‌شود. امام عصر علیه‌السلام در فرازی به خداوند عرضه می‌دارد: «خداوندا از تو می‌خواهم که شکر بر تندرستی، نعمت‌ها و … را بر من عطا کن… بر من شکر نعمتت را روزی گردان.»(۱)

پس ما نیز به درگاه خداوند همین جمله مبارک حضرت را عرض کنیم تا آنکه به حقیقت سپاس‌گزاری برسیم. حضرت حجّت در دعایی می‌فرماید: «خداوندا اگر تو را اطاعت کنم پس حمد و سپاس برای توست. (۲)… و شکر (سپاسگزاری) تو برای خدا همان فزون بخشی خداوند و رحمت اوست.»(۳)