شیبان راعی

شیبان راعی (چوپان) از زهّاد و صاحب کرامت قرن سوم هجری بود که در کوه‌های لبنان چوپانی می‌کرد. او اهل دمشق و از یاران سفیان ثوری بوده است. او هر وقت برای نماز جمعه به شهر می‌رفت، گرد گوسفندان خطی می‌کشید به‌گونه‌ای که نه گوسفندان از آن خارج می‌شدند و نه گرگ و سایر درندگان می‌توانستند داخل آن خط شوند و بر گوسفندان یورش آورند.

باد حرص گرگ و حرص گوسفند **** دایره مرد خدا را بود بند

مولانا بعد از نقل این قصه، چنین می‌گوید: «همان‌گونه که شیبان راعی با کشیدن خط توانست بر غریزه تهاجمی گرگ و حرص گوسفند برای چریدن اراضی مختلف غالب آید! اولیاء الهی نیز توانند جلوی وزش طوفان حرص آدمی را بگیرند. هر کس تحت تربیت اولیاء الهی درآید، بر اوصاف بهیمی و صفات مذموم از قبیل حرص و شهوت غالب آید.»