شیخ علی‌اکبر اراکی

استاد فرمود: «او گمنام بود و اکثر علماء به درجهٔ عرفان و مقامات او واقف بودند، امّا اهل معرفت فقط او را می‌شناختند. من هم به‌وسیله شیخ محمّد حسین تهرانی با او آشنا شدم. او را مردی فاضل و عارف یافتم. مردی قوی و صاحب تزکیه و دائم الذّکر بود و برایش اسم اعظم احتمال می‌دادم، اما کتوم بود.

معمولاً وقت زیادی به کسی نمی‌داد، هر وقت نزدش می‌نشستم تا استفاده ببرم، بعد از استفاده، این آیه می‌خواند: «فاذا طَعِمْتُمْ فَانتشروا» یعنی هرگاه غذا خوردید بعدش پخش شوید و بروید. (احزاب،۵۳، تاریخ ۲۲/۱۱/۶۸)

منظورش این بود که نشستن دیگر بس است و بروید. من او را از خیلی بزرگان عرفان پائین تر نمی‌دانستم. برنامه ریاضتی استخاره را از او گرفتم». (که انشاء الله در بحث استخارات متذکّر می‌شویم)