صمد

امام حسین علیه‌السلام فرمود: «صمد آن است که او را اندرونی نیست. صمد آن است که بزرگواریش به نهایت رسیده. صمد آن است که نمی‌خورد و نمی‌آشامد. صمد آن است که نمی‌خوابد و صمد آن است که دائمی است، همیشه بوده و خواهد بود».

امام باقر علیه‌السلام فرمود: «صمد سیّد مطاعی است که فوقِ او امر و نهی کننده‌ای نباشد».

امام زین العابدین علیه‌السلام فرمود: «صمد آن است که او را شریکی نباشد و نگاه داشتن چیزی بر او سخت نباشد و چیزی از او دور (پوشیده) نباشد» و امام حسین علیه‌السلام فرمود: «خداوند سبحان، خود، صمد را تفسیر نموده و فرموده: «الله الصمد» بعد فرمود: «نزاییده و زاییده نشده، و او را هیچ کس مانند و همتا نیست… . او خدای صمدی است که نه از چیزی است و نه در چیزی و نه بر چیزی است. مبدع (مخترع) چیزها و آفریننده‌ی آنها و پدید آورنده‌ی آنها به قدرت خویش است».

پیامبر صلی‌الله علیه و آله فرمود: «صمد آن است که مجوف (میان تهی، توخالی) نیست». و امام جواد علیه‌السلام نیز در رابطه فرمود: «صمد سیّد (بزرگی) است که همه از اندک و بسیار به سویش قصد کنند». (توحید شیخ صدوق، ص 88 تا 94)