طالع زهره

افرادی بودند که از سال هزار و سیصد و پنجاه‌ودو آنان را می‌دیدم، آنان پیاده به سمت جمکران می‌رفتند و شب‌های چهارشنبه و جمعه به مسجد شریف مشرف می‌شدند، الآن که قریب چهل‌وچهار سال می‌گذرد و مروری بر زندگانی آنان می‌شود، متأسفانه به هر عللی، فاصله گرفته‌اند و دیگر آن سوز و دعا و پیاده‌روی و تشرّف بسیار کم‌رنگ شده است؛ و اگر کنارشان بنشینی خبری از حضرت ولی‌عصر علیه‌السلام از آنان نمی‌شنوی و رنگ صورتشان به‌اصطلاح قدیمی‌ها زرد (یعنی عشقی) نیست و اگر به مسجد جمکران هم می‌آیند پیوستگی آن‌ها با اختر تابناک ولایت خیالی شده است. انگار طالع زهره آنان (که درصدد عشق و طلب است) به طالع مرّیخ تبدیل شده است!