مُقبل

«رو بجو اقبال را از مُقبلی». ازآنجایی‌که بعضی نیک‌بخت و صاحب اقبال هستند و ذاتاً یا به عنایت و یا به طلب و کوشش بسیار به عطایای امام زمان علیه‌السلام نائل آمدند، پس به هوش باش که جویای چنین افرادی باشی که به اقبال واقعی دست‌یافته‌اند تا به‌وسیلهٔ آنان و کمر همّت بستن و گوش سپردن به فرامین آنان، اقبال به تو روی آورد. اگر تشنگی حقیقی باشد و به طلب هم آفتی نرسد، دیر یا زود به کسانی که به عنایات حضرت علیه‌السلام رسیدند و بویی از او برده‌اند، خواهی رسید و در این طریق اصلاً نباید خسته شد و می‌باید شکیبا بود.