عبادت

واجبات و مستحبات را با اخلاص همیشه انجام بده، چون این دو اصل در عبودیت هستند. پس هر کس آن دو را به‌درستی و حق به جا بیاورد، گویا تمام عبادت‌ها را به جا آورده است.

بهترین عبادات آن است که نزدیک‌تر به امان و دورتر از آفات، هرچند کم، ولی همیشگی باشد. با این توصیف اگر واجبات و مستحبات را سالم به جا آوردی، تو در عبادت عابدی.

دوری کن خود را از اینکه پا به محضر سلطان جهان بگذاری مگر به حالت ذلّت و احتیاج و خشیت و تعظیم. حرکات خود را از ریا و باطن خود را از قساوت قلب خالص کن.

پیامبر صلی‌الله علیه و آله و سلّم فرمود: «شخص نمازگزار با خدای خود مناجات می‌کند». پس حیا کن چرا که او آگاه به باطنت و عالم به رازگویی‌ات و آنچه در خاطرت می‌گذرد می‌باشد و آن طور باش که او خواسته و تو را به آن دعوت کرده و عملت را می‌بیند.

در زمان‌های گذشته کسانی بودند که از وقت نماز تا نماز دیگر مشغول به اصلاح (تکمیل) آن‌ها بودند؛ اما اهل این زمان را می‌بینی که در تحصیل فضایل می‌کوشند و از واجبات دست کشیده‌اند و در واقع جسدی بدون روح دارند.

حضرت سجاد علیه‌السلام می‌فرماید: «تعجب دارم از طالب فضایل که تارک فرایض‌اند». درحالی‌که از معرفت امر الهی و بزرگی او محروم مانده و آنچه از نعمت‌ها بر او ارزانی شده و در اختیارش گذاشته‌اند را ندیده گرفته است.