عدم تقصیر و دعا

غیبت تقدیر است و به قضا و قدر، امام در پشت پردهٔ غیبت مانده است. امّا ظهور، تقدیری است که با دو ابزار می‌توان، آن را جلوتر آورد، یکی عدم تقصیر و گناه و دیگر دعای شیعیان و مظلومان برای ظهورش.
البتّه تقصیر، آمدنش را به تأخیر می‌اندازد و این موضوع باید درخور فهم منتظر شود. قوم بنی‌اسرائیل، چهل صباح، ضجّه و ناله زدند و خداوند، ظهور موسی علیه‌السلام را صد و هفتادسال به جلو انداخت، پس خوب است، این دو موضوع، موشکافی شود تا بیشتر به آن توجّه پیدا کرد.