عزّت

حضرت حجّت علیه‌السلام خود عزیز ذاتی است و احتیاجی به عزّت طلبی ندارد. ولی در دوران غیبت امام، به خاطر ظلم ستمگران بی‌دین و عوامل وهابیت در دنیا به‌وسیلهٔ احاطهٔ تبلیغات سوء، عزّت ما خدشه‌دار شده است. حضرت معزّ اولیاء و دوستانش است.(۱) و به‌وسیلهٔ او مؤمنان عزیز می‌شوند. در دعای افتتاح می‌گوییم: «اعزز به ذلّتنا: خداوندا ذلّت ما را به‌وسیلهٔ او به عزّت برسان»؛ و در دولت کریمهٔ او، اهل اسلام عزیز می‌شوند و اهل نفاق ذلیل می‌شوند.(۲)

نتیجه آنکه رغبت و تلاش ما دربارهٔ ظهور حتماً بی‌وقفه باشد و به اثر وضعی نیّات و اعمال ما، خداوند عزّت مهدوی را نصیب ما و همهٔ شیعیان و مستضعفان بنماید.