علامت بهشتی و جهنّمی

شمس تبریزی می‌فرماید: «هر که را خلق‌وخوی فراخ دیدی و سخن گشاده و فراخ حوصله و دعای خیر برای همه کند که از سخن او تو را گشاده دل حاصل شود و تنگی این عالم بر تو فراموش شود، او چنان محض توحید، از برون آب چشمت و از درون صد هزار خنده باشدت، آن فرشته و بهشتی است؛ و آن که از سخن او قبض می‌بینی و تنگی و سردی می‌شوی، آن شیطان است و دوزخی.»