غیبت

غیبت؛ آن است که کسی به صفتی زشت یاد شود درصورتی‌که عیبش مستور از مردم باشد و به شنیدن آن دلگیر شود. منظور از بیان آن صفت مذموم، کوبیدن و اهانت نمودن شخص است. پس وقتی غیبت به صاحبش رسید، باید از او حلالیت طلبید و او را از خود راضی کرد. اگر این غیبت به گوش او نرسید و دلگیر نشد باید برایش طلب آمرزش کرد. خداوند به حضرت موسی وحی کرد شخص غیبت کننده اگر توبه کند آخرین نفری است که به بهشت می‌رود و اگر توبه نکرد اول کسی است که به آتش جهنم وارد می‌شود. خداوند فرمود: آیا دوست دارید یکی از شما (بر اثر غیبت) گوشت برادر مؤمن را بخورید با این‌که از آن کراهت دارید؟ (حجرات: 12) غیبت، حسنات را محو می‌کند چنان‌که آتش، هیزم و چوب را می‌خورد. اگر سلامت نفس را کسی بخواهد باید به یاد خدا (نه مخلوق) باشد تا از غیبت کردن و اظهار عیوب مخفی در امان بماند.