فطرت الهی

هشام بن سالم از امام صادق علیه‌السلام درباره‌ی این آیه سؤال کرد:

«فطرت (سرشت) خدایی است که مردم بر آن آفریده شده‌اند (فطرت الله الّتی فطر الناس علیها)(سوره روم، آیه 30)». امام فرمود: «منظور توحید است».

در حدیثی دیگر درباره‌ی این آیه فرمود:

«مؤمن و کافر در پیمان گرفتن از توحید بودند».

در حدیث سوم فرمود: «خدا همه را بر یگانه پرستی آفرید». (اصول کافی، ج 2، ص 10)

از این روایات بر می‌آید که فطرت الهی در عالم ارواح و ذات، و قبل از آمدن به کالبدِ تنِ دنیایی، در انسان به ودیعت نهاده شده است، لکن آدمی در مصداق خداوند یگانه دچار اشتباه گردیده و صفات رذیله مانند هوی پرستی و انّیّت در ایشان، مانع از خداپرستی شده است.