فقر ذاتی ممکن الوجود
خداوند در سوره فاطر آیه 15 می‌فرماید: «ای مردم! شما همه فقیر و محتاج به سوی خدا هستید و تنها خداست که بی‌نیاز و ستوده و در خور ستایش است یا ایها الناس انتم الفقراء الی الله والله هو الغنی الحمید». خداوند، واجب‌الوجود است؛ در ذات و صفات و افعال، غنی بالذات است و توانگری و خزانه او را کسی نتواند احصاء کرد. همه چیز غیر او، ممکن‌الوجودند و فقر آنان ذاتی می‌باشد. لذا در سوره آل‌عمران آیه 97 می‌فرماید: «خداوند بی‌نیاز از همه عالمین است: والله غنی عن العالمین». غنی است و دائماً با بخشش و سفره‌داری، به همه جهانیان و موجودات جود می‌کند. لذا در سوره نمل آیه 40 می‌فرماید: «ربی غنی کریم: خدایم بی‌نیاز و کریم است». پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله می‌فرماید: «الفقر فخری: فخر من در فقر است». این چه سرّ است که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله تفاخر به پیشوایی و سروری نمی‌کند و به فقر، فخر می‌کند؟ زیرا که راه بر عشق و محبت است و این راه با نیستی (فقر) توان رفت.