قساوت
سخت‌دلی و قساوت قلب از امراضی است که در طول تاریخ به سبب آن بسیاری از مردم به عذاب‌ها و رنج‌ها و جنگ‌های بسیاری مبتلا شده‌اند. شخص قسی‌القلب حقایق را درک نمی‌کند، بهشت و جهنّم را نمی‌بیند و به هر دلیل از هر نوع ستم و بدی که از او صادر شود دریغ نمی‌ورزد. گناه کردن مانند مال حرام خوردن و تجاوز به مال یتیم و شکستن قلب مظلومان برایش عادی می‌شود. درنتیجه موعظه و نصیحت هم در صاحب این رذیله فایده‌ای نمی‌بخشد. اگر کسی پی به بدی مرضش ببرد و بخواهد درست بشود بهتر است با استغاثه از حق‌تعالی و استغفار بسیار ترّحم به بندگان و دادن صدقه پنهانی و نذر کم‌کم راه را برای خود باز کند تا از غضب الهی به رحمتش بازآید و نزدیک شود. در مجالس حضرت اباعبداللّه الحسین علیه‌السلام شرکت کند و حداقل تباکی کند تا دلش نازک شود و رحیم گردد. از دادرسی مظلوم دریغ نورزد و موجبات خوشحالی بندگان ضعیف و دل‌شکسته را فراهم کند تا خداوند با عنایت خود قساوت قلب او را به رقّت قلب تبدیل نماید.