مجید

یکی از اسمای الهی «مجید» است که دو مرتبه در قرآن تکرار شده است. مجید یعنی «شریف»، «بزرگوار»، «بلندپایه»، «گرامی»، «سرافراز» و «عزیز».

در دعای جوشن کبیر فقره 349 آمده است: «یا من هو فی عظمته مجید. یعنی ای خدایی که در بزرگیت، شریف و گرامی هستی».

خداوند در سوره ق آیه 1 فرمود: «والقرآن المجید» و در سوره بروج آیه 21 فرمود: «قرآن مجید». پس قرآن را به این اسم توصیف کرده است. اسم مجید که تمجید پروردگار است، برای ترقّیِ سیر و سلوک و نورانیّتِ دل و گشایش قلبی، نافع است.