کلمات توحیدی بر روی قبر

امام رضا علیه‌السلام به قبری از قبرهای خاندانش گذشت. پس دستش را روی قبر گذاشت، سپس گفت: «خدای من! قدرت تو (در همه جا) ظاهر شد، ولی کیفیت قدرتت آشکار نشد. پس نادانی به تو داشتند و تو را به اندازه آوردند و تقدیر بر غیر آن چیزی است که تو را به آن توصیف کردند (تو را به تجسّم و تمکّن و رؤیت به اندازه در آوردند) و من ای خدای از آنان بیزارم که تو را به تشبیه طلب نمودند، در حالی که مانند تو چیزی نیست.

خدای من! تو را درک نکردند و ظاهر آنچه به ایشان از نعمت‌های توست، دلیل آن بر توست اگر تو را بشناسند.

در آفریدگانت ای خدای من، وسعت است از آن‌که بخواهند تو را بیابند. بلکه تو را با آفریدگانت مساوی کردند. برای همین تو را نشناختند و بعضی آیات تو را پروردگار قرار دادند و به آن، تو را وصف نمودند. ای پروردگار من! تو برتری داری از آنچه شبه تو را توصیف کنند». (توحید، شیخ صدوق، ص 125)