محبّت خدا

دوستی خدا هرگاه بر دل بنده‌ای بتابد، دل او از هر ذکر غیر الهی که ظلمت آور است تخلیه می‌شود. دوست خدا از نظر باطن خالص‌ترین مردم است. خداوند به ملائکه آسمان هنگام مناجات دوستش مباهات می‌کند و به دیدنش فخر می‌نماید. به‌وسیله او شهرها را معمور می‌کند و عبادتش را تکریم می‌دارد. خداوند به‌وسیله دوستانش بلاها را دور می‌کند و حاجت بندگان را به‌وسیله اینان اجابت می‌نماید. اگر بندگان مقام اینان را نزد خدا بدانند، هرآینه با خاک قدم این دوستان، به خدا تقرب می‌جویند. امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: «محبت خدا آتشی است که به هر چیزی بگذرد او را می‌سوزاند.»

نور محبت حق:

1- همانند آسمانی است که در زیر آن هر چیزی قرار گیرد، آن را می‌پوشاند.
2- همانند نسیمی است که به هر چه بوزد، آن را حیات می‌بخشد.
3- همانند آبی است که به‌وسیله آن هر چیزی زنده می‌شود.
4- همانند زمینی است که از آن هر چیزی از گیاه و نبات روئیده می‌شود.

پیامبر صلی‌الله علیه و آله فرمود: هرگاه خداوند بنده‌ای را دوست داشته باشد، محبت او را در دل اصفیاء ملائکه و سکان عرش خود، قرار می‌دهد تا او را دوست بدارند.