مرابطه
از اساسی‌ترین سیرهٔ یک منتظر آن است که از مرزهای امام زمانش نگهبانی کند، یعنی مقیم جایگاهی شود که نفسش را همانند چارپایی که در آن جایگاه بسته و مراقبت می‌کند، باشد. حفظ و حراست از مناطقی که شیعیان در آن زندگی می‌کنند در برابر حملهٔ دشمنان حضرت، از مصادیق مرابطه است تا شیعیان حضرت علیه‌السلام ازنظر جان و آبرو و ناموس در امان باشند. خداوند در سورهٔ آل‌عمران آیهٔ ۲۰۰، فرمودند: «ای مؤمنان شکیبایی ورزید و یکدیگر را به شکیبایی فراخوانید و از مرزها نگهبانی کنید و از خداوند پروا بدارید، باشد که رستگار شوید». امام باقر علیه‌السلام در تفسیر رٰابِطُوا فرمود: «با امام منتظرتان، جایگاه مرزهای (عهد و پیمان) را محکم ببندید.»(۱) یعنی در نگهبانی، مراقبت روا بدارید و در حفظ حدود و عهود پابرجا شوید.