مرشدان کاذب

یکی از مشکلات عصر غیبت که امام به معاینه رؤیت نمی‌شود، آن است که عدّه‌ای در کرهٔ زمین درد مهدوی پیدا می‌کنند و دنبال حقیقت هستند. پس به افرادی برمی‌خورند که داعیهٔ ارشاد دارند و درواقع، دردمندان را به خود می‌خوانند؛ یعنی آنان مبلّغ خودشان هستند نه امام زمان علیه‌السلام؛ که با چند آیه و روایت و شعر دراین‌باره، اسبابی هستند که داروهای قلّابی را در لباس پزشک حاذق به دردمند می‌دهند.

بیچاره مرید، اگر لطف و عنایت خاص نصیبش نگردد، همان مقدار از اندوخته‌ها که در جانش بوده، به غارت می‌رود. این مرشد مهدوی، در آخر کار می‌گوید: ای طالب حضرت مهدی، او در من تجلّی کرده است و درمان دردت منم، دستت را به من بده تا درمانت کنم.
گوییم ای دردمند، دستت را به هر کس مده، توسّل به امام عصر علیه‌السلام داشته باش که دردت روزی، خود را نشان می‌دهد و به‌طرف درمان حقیقی مهدوی کشیده می‌شوی.