مشورت

در کارهای خود با کسی مشورت کن که این پنج خصلت در او باشد: عقل، علم، تجربه، خیرخواهی و تقوا. اگر چنین شخصی را نیافتی، خود به این صفات مذکوره عمل کن و قصد را حتمی نما و به خدا توکّل کن که در این صورت به صواب خواهی رسید.

در هر کار از امور دنیا ببین اگر به دینت ارتباطی ندارد، از او بگذر و در آن فکر مکن؛ اگر از او گذشتی به برکت در زندگی و حلاوت در طاعت خواهی رسید.

مشورت کردن موجب زیادی علم است و عاقل به‌واسطهٔ مشورت، دانش جدید کسب می‌کند و از آن به مراد خود می‌رسد. مثال مشورت کردن با اهلش، مانند تفکر کردن در خلقت آسمان و زمین و فنای آن‌هاست که هر کدام بدون ستون ایستاده‌اند.

چنان‌که فکر در این‌ها باعث غوص در دریای نور معرفت شده و بر عبرت و یقین افزوده می‌گردد.

با کسی که عقل تو او را تصدیق نمی‌کند، مشورت نکن، اگرچه آن شخص به عقل و ورع مشهور باشد.

هنگامی‌که با کسی که قلب تو، او را تصدیق می‌کند، مشورت نمودی، مخالفت با رأی او مکن، اگر چه نظر تو با نظر او یکی نباشد. چون نفس از قبول حق دوری می‌کند و مخالفت کردن با نفس در مقابل قبول حقایق روشن است. خداوند به پیامبر صلی‌الله علیه و آله و سلّم فرمود: «با مؤمنان در کارها مشورت کن». (آل‌عمران: ۱۵۹) و نیز فرمود: «مؤمنان با همدیگر در کارهایشان مشورت می‌کنند». (شوری: ۳۸)