ملامت

مولانا در بیت 939 دفتر اول مثنوی می‌فرماید:

شکر قدرت، قدرتت افزون کند **** جبر، نعمت از کفَت بیرون کند

یعنی اگر قدرت خدادادی، شکرش به جای آورده شود قدرتت زیاد می‌گردد و با کفران و انکار، نعمت‌ها از دستت بیرون می‌رود و در بیت 946 می‌فرماید:

ز آنکه بی شکری بود شوم و شَنار **** می‌برد بی شکر را در قعر نار

یعنی شکر نکردن نعمت‌های حق، شوم و ننگ و عار است و خداوند به خاطر کفران نعمت، انسان را در ته آتش که عذاب شدید است می‌اندازد. این ابیات اشاره است به سوره ابراهیم آیه 7 که خدا می‌فرماید: اگر شکر نعمت‌های خدا کنید بر نعمت شما افزون کنم و اگر کفران نعمت کنید همانا عذابم سخت است (لئن شکرتم لَاَزیدَنَّکم و لئن کفرتم انّ عذابی لشدید)