مُخلِص و مُخلَص

مُخلِص: اسم فاعل است، یعنی شخص با مجاهدات روح خود را از رذایل پاک کرده و نیت و عملش را صاف و بی‌غل و غش و ناب می‌کند تا حق‌تعالی از او بپذیرد. خداوند در سوره زمر، آیه 2 فرمود: «خدای را پرستش کن و دین را برای او خالص گردان».

مُخلَص: اسم مفعول است، یعنی خدا او را برای خودش خالص کرده و غیر خدا را در آن‌ها نصیبی نیست. لذا شیطان گفت: «(خداوندا) به عزّت تو قسم که همه خلق را گمراه می‌کنم، جز بندگانی که خالص شده‌اند».