ناپختگی
بعضی‌ها در ایّام غیبت، همیشه مانند غوره ترش هستند و دیگر تبدیل به انگور شیرین نمی‌شوند، یعنی از خامی به پختگی نمی‌رسند. همیشه در مقام مبتدی منتظران باقی‌مانده‌اند. چون همیشه از سر ناپختگی در خروش‌اند و مطالبی نامناسب و کلماتی تند و نقل‌هایی بی‌مدرک و ناصواب می‌گویند؛ و خود را منتظر می‌دانند؛ و حتّی بعضی تکالیف ظاهری را به‌عنوان دستورالعمل برای دیگران تجویز می‌کنند. امّا افراد پخته در راه حضرت محبوب این‌گونه نیستند، بلکه نه‌تنها بدون سروصدا، فانی و غرق در محبت حضرت علیه‌السلام هستند، بلکه مطالب خام و نارسیده نمی‌گویند و دوست دارند تا همه مردم ازلحاظ محبتی و فکری رشد کنند و معرفتشان زیاد شود تا حدّی که در زمره مقرّبان امام علیه‌السلام جای‌گیرند.