نمود بی بود

ما سوای حق در معرض زوال است و فنا. حقیقتش معلومی است معدوم، و صورتش موجودی است موهوم.

دیروز نه «بود» داشت و نه «نمود». امروز نمودی است بی بود، و پیداست که فردا از وی چه خواهد گشود. (لوایح، ص 55)