هستنما
ما هیچ هستیم و وجود کاذب و توهّمی داریم و بر این خیال، آرزوها ما را احاطه کرده که آنها عدماند. ما بهنوعی عاشق عدم و نیامده هستیم و دل خوش کردهایم. هویّت ما کاذب است، چراکه به هویّت مطلق حضرت محبوب اتّصالی نداریم و در دام توهّمات افتادهایم. اگر دارایی و کار و باری نصیب ما شد، مغرور میشویم و هنر خود را میبینیم و بر دیگران فخر میفروشیم، درحالیکه نیستهای هستنما هستند.
برای رسیدن به حضرت قائم علیهالسلام، همهچیز را در هست مطلق او باید مستحیل کنیم و مُندک و محو و فانی در او شویم. تکیه بر هستنماها، جز بُعد و خودبینی حاصلی نمیآورد.