همانند کف روی آب

استاد فرمود: «روزی مرحوم حدّاد از کربلا به نجف آمد و مهمان ما شد. کسی در منزل ما بود که اصلاً با روحیه من و ایشان سازگاری نداشت. پیش خود گفتم آقای حدّاد وقتی او را ببیند، زود بلند می‌شود و می‌رود و می‌گوید یا جای من است یا جای این آقا! همان‌طور که در فکر بودم، آقای حدّاد تبسّمی کرد و این آیه را خواند «و امّا الزّبد فیذهب جُفاء»؛ یعنی کف روی آب کنار می‌رود، امّا آنچه مردم را سودمند افتد در زمین بازمی‌ماند. (سوره رعد، آیه ۱۷)

پس قلبم آرام گرفت. اتفاقاً چند دقیقه نگذشته بود که یک نفر در خانه را زد و گفت: «به فلانی بگویید بلیط هواپیما گرفتم و چند ساعت دیگر از بغداد پرواز می‌کنیم».

آن شخص فوری ساکش را جمع کرد و رفت!(محبت زنان و کودکان، ص ۱۴۴)