وقوف زمانی

یکی از سالکان گفت: «شش ماه از نماز شب محروم ماندم به جهت گناهی که مرتکب شدم، آن این بود که مردی را دیدم بسیار می‌گریست، در دل گفتم: این مرد ریاکار است».

از این جهت بعضی بزرگان فرموده‌اند: «شایسته است که مرید در حال قبض، استغفار و در حال بسط به شکر بپردازد. پس سزاوار است که سالک این دو حالت را مراعات کند و این دو را وقوف زمانی نامیده‌اند». (بحرالمعارف، ج 2، ص 31)