پاسخ علی علیه‌السلام در مورد زیورآلات کعبه
در دوران خلافت خلیفهٔ دوم، طلا و نقرهٔ کعبه را برای او بازگو کردند و به وی پیشنهاد نمودند که اگر این طلا و نقره را بفروشی و به‌جایش اسلحه و لوازم جنگی تهیه کنی، نتیجهٔ بیشتری عاید مسلمانان خواهد گردید، خانهٔ کعبه احتیاجی به طلا و نقره ندارد!
خلیفه، تصمیم گرفت دراین‌باره اقدام کند، ولی دراین‌باره از امیرالمؤمنین علیه‌السلام پرسش کرد؛ امام در پاسخ وی فرمود: «روزی که قرآن به پیامبر، نازل گردید ثروت‌ها دارای چهار قِسْم بودند و رسول خدا حکم هر یک از این چهار قِسم را روشن نمود، ثروت‌های مسلمانآن‌که به صورت ارث، باقی می‌ماند باید در میان ورثه تقسیم گردد و غنائم جنگی که آن‌ها را نیز دستور داد در میان کسانی که استحقاق آن را دارند تقسیم گردد و دیگر خمس است که به افراد معینی باید داده شود. چهارم زکات است آن هم محل مصرف معینی دارد.» سپس فرمود: این طلا و نقره‌های کعبه در موقع نزول قرآن وجود داشت، ولی خداوند آن‌ها را به حال خود گذاشت و در صرف کردن آن فرمانی صادر ننمود و این عدم صدور حکم نه از روی فراموشی بوده و نه از روی ترس»؛
آنگاه رو به خلیفه کرد و گفت: «تو نیز آن‌ها را در همان حالی که خدا و رسول نگه‌داشته‌اند، نگهدار.»
خلیفه گفت: «یا علی علیه‌السلام! اگر تو نبودی مفتضح می‌شدم.» طلا و نقرهٔ کعبه را به حال خود واگذاشت. (سیری در صحیحین- نهج‌البلاغه ابن ابی الحدید، ج 19، ص 158- ربیع الابرار زمخشری)