پیش واحد سوختن

سالک باید در راه سلوک، بر درد نیش خلق و سختی ریاضت صبر کند تا از نیش نفسِ گبر، رهایی یابد.

ای بـرادر صـبر کـن بر درد نـیـش **** تـا رهـی از نـیش گـبر خویش

هرکس نفس سرکش او بمیرد، کائنات مطیع وی شوند و می‌تواند در آنها تصرّف کند و آنها یعنی عوامل طبیعی نمی‌توانند گزندی بر او بزنند. اگر نفس با تهذیب پاک شود و خود را همانند خاک بی ارزش و خوار ببیند، توفیق تعظیم خداوندی نصیبش گردد.

چـیست تـوحید خـدا آمـوخـتـن؟ **** خویشتن را پیش واحد سوختن؟

چون سالک نفسش همانند شب تیره است، باید آن را بسوزاند تا مانند روز فروزان شود.

گر همی خواهی که بفروزی چو روز **** هستیِ همچون شبِ خود را بسوز

بهترین کار این است من و مایی را که سخت در آن گیر هستی را رها کنی که خرابی از این است. پس وجود خود را در حضرت هستی نواز بینداز تا مانند مس در کیمیا گداخته و تبدیل به زر گردی.

هستی‌ات در هـست آن هستی نواز **** هـمچو مس در کیمیا اندر گداز