کلمات احوالی

گویندهٔ مدّعی محبت امام زمان علیه‌السلام، به دو نکته توجّه داشته باشد:
اوّل آنکه، کلمات تقلیدی نباشد، تحقیقی و با بصیرت درونی باشد.
دوّم، کلمات از احوال درونی صادر شود نه نفسانی. چون احوال، منبعش از دل است. آن دل، یاد امام مهدی بوده و مراقبهٔ قلبی داشته، پس به او، اندیشه‌های نو مهدوی تفضّل شده است. گوینده، مصداق «ظاهر عنوان باطن» باشد، نه «ظاهر مخالف باطن». لذا عدّه‌ای اندیشه‌های نو مهدوی را مقلدانه می‌گویند و مستمعان خیال می‌کنند، این کلمات پرشور از گوینده است.