گدایی

فقر ذاتی و نداری را وقتی سالک در خود دید، آنگاه می‌یابد که از پادشاهی بهتر است. خواجه شیراز حافظ می‌فرماید:

مرا گدای تو بودن، ز سلطنت خوش‌تر **** که ذُلّ جور و جفای تو عزُّ جاه من است

چراکه ذلّت و خاکساری، عزت عاشق است؛ و گدایی در دوست، پادشاهی می‌آورد

دلق گدای عشق را، گنج بود در آستین **** زود به سلطنت رسد، هر که بود گدای تو

در جای دیگر می‌فرماید:

گدایی در میخانه، طُرفَه اکسیری است **** گر این عمل بکنی، خاک زر توانی کرد