گریزنده

بدان که شخص، گاهی به خاطر گناهانی که کرده و به عذاب وجدان دچار شده، از خودش گریخته و به‌سوی امامش پناهنده است که پناهگاه اوست.

حضرت در بیانی چنین به خداوند عرضه می‌دارد: «به‌سوی تو گریزانم از گناهانی که مرا موردتهاجم قرار می‌دهد…؛ و گریزم به‌سوی تو از عیب‌هایی است که مرا رسوا کرده است.»(۱)

بعضی ذنوب حکم گرگ را برای شخص دارد و بعضی از آن عیب‌ها را بر خلق آشکارا می‌سازد. لذا شیعه باید از خود به‌سوی حضرت علیه‌السلام پناه ببرد و بخواهد که مبادا کارش به رسوایی میان آدمیان کشیده شود تا امام علیه‌السلام لطف خود را شامل حال او کند.