گناه و عفو ملوکانه

نباید از ستّاریت و عفو و توابیّت خدای متعال و امام عصر علیه‌السلام غافل بود و بداند که پاک شدن از معاصی هر چه که باشد و از هرکسی که صادرشده باشد، با اقرار و اعتراف به درگاه حق‌تعالی و امام علیه‌السلام، همراه با امیدواری به عفو خدای متعال محقق می‌شود.

امام زمان علیه‌السلام در جمله‌ای به خداوند عرضه می‌دارد: «حاجتم به‌سوی تو ای تکیه‌گاه و مولایم این است که بر محمد و خاندان او درود بفرستی و گناهم را عفو کنی که با کوله باری از گناهان بزرگ آمده‌ام، ازجمله با گناهانم به مبارزه با تو درآمدم … مرا به گناهانم هلاک نکن.»(۱)