یتیم و خواهنده

در سوره ضحی، آیات 9 و 10 خداوند به پیامبر فرمود:

۱. با یتیم تندی مکن (از روی قهر خوار مشمار)

۲. خواهنده (مستمند) را از خود مران (مرنجان).

این نوع آیات گر چه خطاب به پیامبر صلی‌الله علیه و آله است که اشرف مخلوقات است و عصمت تامّه دارد و علوم اوّلین و آخرین را داراست، ولیکن دستور به همه مردم است. در واقع معلّم و مربّی، حالت مبشر و منذری دارد و ظهور خطابات اوّلیه حق با خلیفه خود است که به‌وسیله او فیض از عالم امر انزال می‌شود و بعد به‌وسیله دست و زبانِ جانشین اجرا و به مردم رسانده می‌گردد. خداوند فرمود: «انَّک لعلی خلق عظیم؛ یعنی تو دارای اخلاقی سترگ و عظیم می‌باشی».