آفات قاریان

قاری قرآن که علم نداشته باشد، مانند کسی است که مال و ملکی ندارد، ولی عُجب او را گرفته است و به خاطر نداری و فقر دیگران را دشمن دارد و مردم هم او را به خاطر خودپسندی‌اش دشمن دارند.

او همیشه در کار غیر لازم با خلق دشمنی می‌ورزد؛ کسی که مردم را در غیر آنچه خدا امر کرده دشمن بدارد، هرآینه با خالق و ربوبیّت در منازعه خواهد بود.

خداوند فرموده: «از مردم کسانی هستند که بدون علم و راهنما و کتاب روشن، دربارهٔ خدا مجادله می‌کنند». (حج: 8)

کسی از لحاظ عذاب شدیدتر از آن کسی نمی‌باشد که لباس عبادت به ادعا به تن کرده ولی در حقیقت و معنی عاری از آن می‌باشد.

زید بن ثابت به پسرش گفت: «ای پسرم! کاری کن که خداوند نامت را در دفتر قراء قرآن نبیند». پیامبر صلی‌الله علیه و آله و سلّم فرمود: «بر امّت من زمانی آید که شنیدن اسم کسی بهتر از ملاقات با اوست؛ و ملاقات کردن با او بهتر از آزمودن اوست.» پیامبر صلی‌الله علیه و آله و سلّم فرمود: «اکثر منافقانِ امّت من کسانی هستند که قرائت قرآن کنند.»

پس در آنچه تو را خوانده و امر به آن شدی ثابت باش تا قدرت داری سّرت را از خلق پنهان بدار و طاعت خود را برای خدا همانند علاقهٔ روح به بدن قرار بده (که مفارقت روح از بدن کار دشواری است.) چنان باش که اعتبار احوالت میان تو و آفریدگارت برقرار باشد و در جمیع کارهایت به حالت تضرّع، شب و روز از خدا استعانت نما.

خدا فرمود: «خدایتان را با حالت تضرّع و نهانی بخوانید که او متجاوزین را دوست ندارد». (اعراف: ۵۵) اعتداء در آیه (از حد اعتدال خارج شدن) از نشانهٔ قاریان زمان ما می‌باشد. پس در جمیع احوال خویش به حالت ترس از خدایت باش، مبادا در آرزوی نفسانی بیفتی که هلاک خواهی شد.