حق و باطل

از خدا بترس در هر جایی و از هر قومی که هستی؛ چون داشتن تقوا برای هیچ کس خلاف نیست. تقوا نزد همهٔ فرقه‌ها محبوب است و در آن همهٔ خیرها و ترقی‌ها می‌باشد.

تقوا میزان همه علم‌ها و حکمت‌هاست و ریشهٔ همهٔ طاعت‌های قبول شده، می‌باشد. تقوا آبی است که از چشمهٔ معرفتِ به خدا خارج می‌شود. تمام فنون علم‌ها به او محتاج هستند. تقوا احتیاج ندارد، مگر به محکم بودن معرفت خدا و قرار داشتن در تحت عظمت و سلطنت الهی.

تقوا، وقتی زیاد می‌شود که انسان درک کند، خداوند عالم به لطف خودش بر سّر بنده آگاه است. پس تقوا اصل هر حق است؛ اما باطل، تو را از خدا جدا می‌کند و همهٔ گروه‌ها بر این مطلب اتفاق‌نظر دارند. پس از باطل دوری کن و باطن خود را بدون تعلّقات نفسانی به خدا یگانه کن.

پیامبر صلی‌الله علیه و آله و سلّم فرمود: «صحیح‌ترین کلامی که عرب آن را گفته است، کلام لُبید شاعر است که گفته: هر چیزی در عالم غیر خدا باطل است و هر نعمتی در دنیا عاقبت زائل خواهد شد.» پس چیزی را که همهٔ اهل صفا و تقوا، از اصول دین و حقایقِ یقین و رضا و تسلیم، متفق هستند، ملازم باش. به اختلاف خلق و حرف‌های گوناگون آنان توجه نکن تا دچار رنج شوی. همهٔ امت اسلامی اتفاق دارند که خدا یکی است و مانندش نیست و در حکمش عدل می‌ورزد و هر چه بخواهد انجام می‌دهد و آنچه اراده کند، حکم می‌نماید و در ساختهٔ او نمی‌توان گفت: چرا؟

هر چیز در گذشته و آینده، نشده و نمی‌شود مگر به اراده و مشیّت او؛ و او قادر بر هر چه بخواهد می‌باشد و در وعده و وعیدش صادق است، قرآن کلام او و آفریدهٔ اوست.

او پیش از همهٔ موجودات و زمان و مکان بوده است و بود و نبود هستی نزدش یکسان است و با ایجاد چیزی بر علمش افزوده نگردد و با از بین رفتن چیزی از ملکش کاسته نمی‌گردد، سلطنت او عزیز و مقامش منزه و بزرگ است.

پس به آنچه گفتم، کسی بر این اصول اعتراض کند و نقصی وارد کند قبول نکن و باطنت را برای پذیرش توحید آماده کن تا برکات آن را به زودی ببینی و همراه رستگاران پیروز شوی.