ارزان

ازآنجایی‌که ولایت و تشیّع را بدون زحمت به ما ارزانی داشته‌اند، قدر آن را به‌خوبی نمی‌دانیم. لذا تولّا و دوستی امام علیه‌السلام را به هوای نفس امّاره می‌فروشیم. گوهر را به چند عدد گردو و نان معاوضه می‌کنیم و این از بدبختی انسان است که سرشت و طینتش را به قیمت ناچیز می‌فروشد. بله آن‌کس که به مجاز جلو رفته و لاف دوستی حضرت علیه‌السلام را می‌زند و هنوز پخته نشده، دائماً در معرض فروش عطایای خداوندی است، آن‌قدر به این شیوه ادامه می‌دهد تا جایی که خودش مطرود می‌شود.