اطوار آدمی
آدمی را پنج حالت است:
۱- عدم: خداوند فرمود: «لم یکن شیئاً مذکورا: آیا زمانی بر انسان گذشت که چیز قابل‌ذکری نبود؟» (انسان ۱) پس آدمی در عدم نه ذاکر خویش و نه مذکور خویش بود.
۲- وجود در عالم ارواح: چنان‌که پیامبر صلی‌الله علیه و آله فرمود: «الارواح جنود مجنّده: ارواح لشگریان جمع و به صف زده بودند. هرکه آنجا دیگری را شناخت، اینجا الفت پدید آید.» چون انسان به عالم ارواح آمد ذاکر و مذکور شد.
۳- تعلّق روح به قالب: خداوند در سوره حجر ۲۹ فرمود: «نفختُ فیهِ من روحی: در آدم از روح خود دمیدم.»
۴- مفارفت روح: خداوند در سوره آل‌عمران ۱۸۵ فرمود: «کلّ نفسٍ ذائقه الموت: هرکس مرگ را می‌چشد.»
۵- اعادت روح به قالب: خداوند در سوره بقره ۲۸ فرمود: «ثُمّ یُمیتُکُم ثُمّ یُحییکُم: شما را می‌میراند و بار دیگر شما را زنده می‌کند.»
این پنج حالت در انسان است و به حکمت پایه‌گذاری شده تا انسان بتواند به کمال خویش و معرفت خداوندی برسد.