انفاق

پیامبر صلی‌الله علیه و آله فرمود: هر بامداد دو فرشته به زمین آیند و یکی گوید: خدایا منافقان را عوض بده و دیگری گوید: افراد ممسک را تلف و نابودی بده. خدایا منفقان را بی‌نیاز کن و در مقابل یک درهم انفاق، صد هزار عوض بده. ای خدا! بخیلان را در جهان چیزی جز زیان در زیان نده. چه‌بسا امساکی که از انفاق بهتر باشد، پس مال حق را جز راه او نباید مصرف کرد. تا از گنج بیکران عوض بهره‌مند شوی و در ردیف کافران به شمار نیایی. چون کافران برای پیروزی بر پیامبر صلی‌الله علیه و آله ما در جنگ بدر روزی ده شتر قربانی و به حاجیان انفاق می‌کردند؛ درحالی‌که این اتفاق نابجا بوده است. وقتی غلام شاه، نافرمانی کرده و مال شاه را به دشمنانش بخشش می‌کند و خیال کرده که به صواب بوده، درحالی‌که عین عصیان است. خداوند در سورهٔ انفال آیه ۳۶ فرمود: آنان که کافر شده، انفاق می‌کنند تا مردم را از راه خدا باز دارند، بدانند که حسرت و مغلوبیت، نصیب آنان می‌گردد. بله انفاق شایستهٔ بخشنده و جوان مرد است. اگر برای خدا نان به کسی دهی، خداوند در برابر این بخشش، نان به تو عوض می‌دهد. اگر به خاطر انفاق دست کسی خالی شد، بداند عوض انفاق، از فضلش، کرم و جود می‌دهد. در مَثَل، اگر کسی بذر را در زمین بکارد، کیسه‌اش خالی می‌شود؛ ولی در عوض آن بذر رشد می‌کند و ثمرهٔ زیادی به صاحبش می‌دهد. ولی آنکه نمی‌بخشد و مال را جمع می‌کند، کم‌کم موش حوادث به آن آفت رساند و تباه گرداند؛ یعنی مصرف بی‌جا کند، در راه صواب صرف نکند، چاله‌ها برای آن پیدا شود. دست نااهل از پسر، دختر یا داماد و عروس بیفتد، آنگاه هیچ باقیات‌صالحات برایش باقی نماند.