باد بهاری

در حدیثی از پیامبر صلی‌الله علیه و آله نقل کرده‌اند که فرمود: باد بهاری را غنیمت بشمارید و از باد پائیز پرهیز کنید. (شرح ۱/۶۳۲) و در تأویلات عرفانی گفته‌اند: منظور از باد بهاری، عقل و جان است و منظور از باد پائیز، نفس و هوی است. پس صاحب عقل جزئی، دنبال کامل العقل بگردد و همهٔ لحظات او را غنیمت بشمارد. هم‌نشینی عقل جزئی با عقل کلی، سبب ترقی می‌شود و از آن‌طرف، نمی‌گذارد هوای نفس بر او غالب شود. پس اولیاء الهی همانند باد بهاری سبب پرورش و رویش و حیات می‌شوند. مبادا از سخنان نرم و تند آنان خسته شوی که آنان سبب درستی و راستی و یقین سالک می‌شوند. بوستان جان به دم پیر طریقت زنده می‌شود، پس از جواهر دریای معنوی آنان، باید بهره‌مند شد و اگر به سببی، سالک نتواند از باد بهاری آنان استفاده کند، غمگین می‌شود؛ چراکه سالک دائم احتیاج به اشراق ولیّ خدا دارد و خلل و فاصله، سبب قبض و تنزّل می‌شود.