بداخلاقی

کج‌خلقی و بداخلاقی از رذایلی است که صاحبش هم در دنیا و هم در آخرت مشکل دارد، چه نزد خداوند و چه نزد خلق خدا. به پیامبر صلی‌الله علیه و آله گفتند: «فلان شخص روزها روزه و شب‌ها به عبادت است اما با اخلاق و زبانش همسایه‌ها را می‌آزارد. ایشان فرمودند: خیری در او نیست و از اهل جهنّم به شمار می‌آید.» از آثار سوء انسان‌های بداخلاق آن است که نوعاً در دنیا اطرافیان از او رنجیده‌خاطر هستند و بعد از مرگ هم به عذاب قبر مبتلا می‌شوند. صاحب این صفت رذیله لازم است بداند که محبوبیت نزد خلایق ندارد تا چه رسد به حق‌تعالی. انسان بداخلاق باید با افراد خوش‌اخلاق معاشرت کند تا از آن‌ها حسن خلق را بیاموزد و از هم‌نشین با افراد کج‌خلق دوری کند و بداند که اگر در زندگی به کمبود رزق و دوستان بد دچار شد به دلیل داشتن این صفت رذیله است و با خود شرط کند که اگر به کسی کج‌خلقی کرد روزه بگیرد یا به فقیر پولی بدهد تا خود را ملزم به ترک اخلاق بدش کند و موفقیت‌های افراد خوش‌اخلاق را مطالعه کند تا تغییری در اعمال و رفتارش پدید آید و این نکته را به یاد بیاورد که در قیامت چیزی بهتر از حسن اخلاق در ترازوی عمل گذاشته نمی‌شود و اگر نتواند خود را عوض کند آنجا مشکلش چند برابر خواهد بود و همچنان که سرکه عمل را خراب می‌کند، بداخلاقی به اعمال خوب ضرر می‌رساند و باعث حبط اعمال می‌شود.