بغی (سر کشی و ستم)

بغی همان سرکشی از فرمان واجب و نافرمانی از طاعت حق‌تعالی است و از رذایل و مذموم است. آنچه در طول تاریخ بر افراد مظلوم و مستضعف واردشده است از صاحبان این صفت بوده است. بروز قدرت و نشان دادن سلطه در خانه و اجتماع و کشور در هر حدّی که باشد بغی را به همراه می‌آورد. چون بغی از منکرات است پس آمر و عامل به ستم و سرکشی مبتلا و از انقیاد طاعات حق بیرون رفته و به شهوات و عذاب دچار می‌گردد.

قصاص و دیات و تعزیراتی که شارع اسلام قرار داده برای تعادل و انضباط جامعه است که اگر کسی سر کشی کرد مورد مجازات قرار بگیرد تا دیگران درس عبرت بگیرند و دنبال ستم نروند. مریض مبتلا به این رذیله حتماً می‌داند که عملش تیر شیطان است؛ پس از تیر انداختن پرهیز کند و بداند که عقوبت بعضی گناهان زودتر از دیگر گناهان است؛ چنانکه پیامبر صلی‌الله علیه و آله فرمود: «بغی زودتر عقوبتش به عامل آن می‌رسد.» و اینکه با ذکر و فکر و نذر، جوارح خویش را تحت فرمان خود قرار دهد و از هم‌نشینی با سر کشان پرهیز کند و با صداقت به دیگران مشغول شود تا مانع از سر کشی نفس به دست‌درازی شود و به آن‌هایی که قبلاً سر کشی کرده، محبّت کند و از خداوند رئوف برای خویش طلب رحمت کند تا در مراحل بعدی توفیقاتش بیشتر شود و زحمتی برای کسی ایجاد نکند.