از امام جواد علیه‌السلام به سند مرسل چنین روایت فرمود: «هرگاه از نماز واجبی فراغت یافتی پس بگو:
| رَضیٖتُ بِاللَّهِ رَبّاً وَ بِالْإِسْلٰامِ دیٖناً وَ بِالْقُرْآنِ کِتٰاباً وَ بِمُحَمَّدٍ نَبِیاً وَ بِعَلِیٍّ وَلِیاً وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَینِ وَ- عَلِی بْنِ الْحُسَینِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِی وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُوسَی بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلِی بْنِ مُوسیٰ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِی- وَ عَلِی بْنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِی وَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِی أَئِمَّةً اَللّٰهُمَّ وَلِیِّک الْحُجَّةَ فَاحْفَظْهُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ یَمیٖنِهِ وَ عَنْ شِمٰالِهِ وَ مِنْ فَوْقِهِ وَ مِنْ تَحْتِهِ وَامْدُدْ لَهُ فی عُمُرِهِ وَاجْعَلْهُ الْقٰائِمَ بِأَمْرِکَ الْمُنْتَصِرَ لِدیٖنِکَ وَ أَرِهِ مٰا یُحِبُّ وَ تَقَرُّ بِهِ عَیْنُهُ فی نَفْسِهِ وَ فی ذُرِّیَّتِهِ- وَ أَهْلِهِ وَ مٰالِهِ وَ فی شیٖعَتِهِ وَ فی عَدُوِّهِ وَ أَرِهِمْ مِنْهُ مٰا یَحْذَرُونَ وَ أَرِهِ فیٖهِمْ مٰا یُحِبُّ وَ تَقَرُّ بِهِ عَیْنُهُ وَاشْفِ بِهِ صُدُورَنٰا وَ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنیٖنَ.(۱) | خشنودم که خداوند پروردگارم پذیرفتم، و اسلام دینم، و قرآن کتابم، و محمّد صلّی‌الله علیه و آله پیغمبرم، و علی ولیّم، و حسن و حسین و علی بن الحسین و محمّد بن علی و جعفر بن محمّد و موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمّد بن علی و علی بن محمّد و حسن بن علی و حجة بن الحسن (عج) را به امامت پذیرفتم. خداوندا! ولیّ تو حجّت است. پس او را از پیش روی و پشت سر و از سمت راست و چپ، و از بالا و پایین حفظ کن، و عمرش را امتداد بخش، و او را قائم به امر خویش قرار ده که برای دینت یاری طلبد، و نشان بده او را آنچه دوست می‌دارد و دیده‌اش به آن روشن گردد، نسبت به خودش و فرزندانش و خاندانش و دارایی‌اش و پیروانش، و نسبت به دشمنش به او بنمایان، و به آن‌ها نشان بده از امام زمان علیه‌السلام آنچه را که از آن پرهیز می‌کنند، و به حضرتش نیز نشان بده در مورد دشمنانش آنچه حضرت دوست دارد، و به‌وسیلهٔ آن چشمش روشن می‌شود، درد سینه‌های ما و سینه‌های گروه مؤمنین را به واسطهٔ او شفا ببخشای. |