بغتةً
بغتةً به معنای ناگهان، ناگاه و بی‌خبر است.
در سوره اعراف ۹۵ فرمود: «فَاَخَذناهُم بغتةً وَ هُم لا یشعُرُون: پس آن‌ها را ناگاه درحالی‌که خود آگاه نبودند (نمی‌دانستند) فروگرفتیم.»
این کلمه که ۱۳ بار در قرآن به کار رفته، همه دربارهٔ ناگهانی بودن قیامت و عذاب دنیوی است.
باید که سالک متوجّه باشد که اگر مرتد شود و به قهقراء برگردد، یک وقت ناگهانی مورد اصابت قهر قرار می‌گیرد و این هم برای دنیایش ضرر دارد و هم برای آخرتش.
شخصی به نام عبدالله بن سعد ابی سرح کاتب وحی بود و هر وقت کلمات وحی بر رسول خدا صلی‌الله علیه و آله نازل می‌شد، حضرت آن را قرائت فرموده و او می‌نوشت. رفته‌رفته این کاتب دچار غرور و خودبینی شد و گمان کرد که همهٔ این کلمات در ضمیر او هم نقش می‌بندد و به خودش گفت: من با پیغمبر چه فرقی دارم؟ هم بر او وحی نازل می‌شود و هم بر من؟ سرانجام از در عناد و ستیز درآمد.
امّا از طرف حضرت حق بر روح او ضربه‌ای وارد آمد که دیگر هیچ‌چیز از کلمات وحی در باطن خود نیافت گویی حتّی یک حرف هم نیاموخته است. پس دیگر نتوانست کاتب شود.
پرتو اندیشه‌اش زد بر رسول **** قهر حق آمد بر جانش نزول (مثنوی)
اگر سالکی در سایه عنایت و هدایت استاد به مراتبی رسید، نباید دچار غرور و خودبینی شود و خود را مستغنی ببیند که در این حال به سقوط و تیرگی روحی دچار شود.